كتاب: زندگانى حضرت محمد(ص) ص 85
مورخين نوشتهاند: ابو طالب بعد از سفر به شام و داستان بحيرا ديگر سفر تجارتى نكرد و بيشتر به حفاظت و تربيت رسول خدا(ص)همت مىگماشت، و در محافل بزرگان قريش و كارهاى اجتماعى او را با خود مىبرد، در اجتماعات او را شركت مىداد و احيانا با او در كارها مشورت مىكرد و حتى نقل شده كه در جنگهايى كه گاه گاه اتفاق مىافتاد و به عنوانى پاى قريش به جنگ كشيده مىشد، آن حضرت را با خود مىبرد - كه از آن جمله شركت آن حضرت را در جنگهاى فجار ذكر كردهاند كه براى ما از نظر تاريخى صحت آن به اثبات نرسيده و بلكه مورد ترديد و شبهه است (1) - .
و چنانكه از خود آن حضرت نقل شده و مورخين نيز نوشتهاند: در اين خلال چند سالى هم چوپانى كرد و گوسفندانى را كه از پدر و مادرش بدو رسيده بود و يا از كسان نزديكش بود به درههاى مكه مىبرد و مىچرانيد و اين خود وسيله ديگرى براى پرورش روح و اجتماع قواى فكرى و آماده ساختن خود براى هدايت و رهبرى مردم در آينده بود.
زيرا محيط صحرا و بيابان براى آن حضرت كه به دنبال جاهاى خلوتى مىگشت تا بهتر بتواند فكر و تامل در كارها بكند محيطى آماده و مهيا بود و پرورش گوسفندانى كه بى دفاعترين چهارپايان و ناتوانترين بهايم هستند تاثير زيادى در قلب و روح وى براى تربيت افراد انسان و رهبرى فرزندان آدم داشت. و از همه بالاتر آنكه وسيله و فرصتخوبى بود تا از آن محيط شرك و آلوده به انواع مفاسد، فحشا، گناه، ظلم و بى عدالتى به محيطى آرام و دور از اين مفاسد پناه برده و در آن زمانى كه نمىتوانست عملا با آنها به مبارزه برخيزد و قدرت اين كار را نداشتبه بيابان برود تا آن مظاهر فساد و مناظر رقتبار را نبيند.
و اينكه برخى از نويسندگان مسيحى در اينجا نيز نوشتهاند كه«در دورهاى از عمر كه اطفال ديگر، تمام اوقات خود را صرف بازى مىكنند محمد خردسال مجبور شد كه تمام اوقات خود را صرف كار براى تحصيل معاش نمايد آن هم يكى ازسختترين كارها يعنى گلهدارى (2) »علتى جز همان كه در صفحات قبل گفتيم يعنى غرض ورزى و يا بى اطلاعى ندارد، زيرا همان گونه كه گفتيم آن حضرت براى كسى گوسفند نمىچرانيد و اجير كسى نبود و گوسفند چرانى براى آن حضرت وسيله سرگرمى و پناه بردن به محيط آرام بيابان و فكر و تجمع حواس بيشتر بود.
بارى ديدنيهاى سفر تجارتى شام و پس از آن ورود در اجتماعات قريش و مشاهده رفتار آنها و اطلاع از جنگ فجار و كشت و كشتارهاى بيهوده و شنيدن قصايد افتخار آميز شعراى نامى عرب در بازارهايى كه به مناسبت اجتماعات و فصول در جاهايى مانند«عكاظ»و جاهاى ديگر تشكيل مىشد در روح كنجكاو رسول خدا(ص)كه پيوسته از عادات زشت و تسلط جويانه قبايل عرب و مردم مكه رنج مىبرد اثر عميقى مىگذارد و او را براى مبارزه با اين همه اخلاق ناپسند كه گريبانگير اجتماع شده بود آماده مىساخت.
بيشتر دوست مىداشت تنها باشد و فكر كند و به اسرار و رموز زندگى و خلقت واقف شود و تا جايى كه مىتوانستبا عادات ناپسندى كه مىديد مبارزه مىكرد و اشتباهات اطرافيان را به آنها گوشزد مىنمود، در برخورد با مردم هميشه با مهربانى و خوش خلقى رفتار مىكرد، هرجا طرف معامله و داد و ستدى قرار مىگرفت جانب حق و عدالت را كاملا مراعات مىكرد و عملا راه و رسم زندگى صحيح انسانى را به مردم مىآموخت.
از همه بالاتر امانت و صداقت عجيبى بود كه در زندگانى آن حضرت وجود داشت و در زندگى اجتماعى و برخوردها از او مشاهده مىشد، هيچگاه در خلوت و جلوت، در هيچ امر مالى و غير مالى، در معاشرت با مردان و زنان، كوچكترين انحراف اخلاقى و خيانتى از او ديده نشد تا آنجا كه هنوز سنين جوانى و دوران طوفانى زندگى را پشتسر نگذارده بود و شايد بيش از بيستسال از عمرش نگذشته بود كه به«محمد امين»معروف شد و مردم مكه اين لقب پرافتخار را به او دادند و هر كجا او را مىديدند به همديگر نشان داده و مىگفتند: - امين آمد!
حسن اخلاق و امانت و صداقت رسول خدا(ص)تدريجا زبانزد خاص و عام و نقل مجلس مردم در هر كوى و برزن گرديد و آن حضرت را محبوب مردم مكه گردانيد، و همين جريان سبب باز شدن صفحه جديدى در زندگى آن بزرگوار شد و يكى از اسباب و علل ازدواج آن حضرت با خديجه بود.
پىنوشت:
1. براى تحقيق بيشتر به تاريخ يعقوبى، ج 2، ص 15، الصحيح من السيرة، ج 1، ص 95 مراجعه شود.
نظرات شما عزیزان: